مقاله: اختلال اضطراب جدایی

متن مقاله در ادامه مطلب

درک و تشخیص کودک که شما فقط یکی هستید و زمانی که او نمی تواند شما را ببیند، معنی می دهد که شما او را ترک کرده اید. اگرچه در این اشاره کودک شما- هنوز نمی تواند مفهوم زمان را درک کند و زمان برگشت و اینکه آیا شما بر می گردید را نمی داند.

بنابراین اگر شما در آشپزخانه، اتاق خواب یا در اداره هستید، اینها همه یک معنی را برای کودک نوپای شما می دهد، اینکه شما حضور ندارید.

کودک شما هر کاری خواهد کرد تا از این اتفاق جلوگیری کند. بین12-8 ماهگی کودک به طرف استقلال بیشتر پیش می رود. او هنوز در مورد جدا شدن از شما مردد است، این زمانی است که ترس از جدایی توسعه می یابد و کودک آشفته و نگران می شود.

هر وقت بخواهید او را ترک کنید، هر چند لازم باشد برای چند ثانیه به اتاق دیگری بروید یا او را با یک پرستار بچه ترک کنید و از او جدا شوید می بینید که کودک گریه می کند و به شما می چسبد و در برابر توجه دیگران مقابله می کند. مدت زمان ترس از جدایی ممکن است از کودکی به کودک دیگر خیلی متنوع  باشد.

 برخی از کودکان ممکن است دیرتر آن را تجربه کنند، بین18ماهگی تا 2سالگی. بعضی ممکن است هرگز آن را تجربه نکنند و برای دیگران استرس های مشخصی وجود دارد که می تواند احساس نگرانی در مورد جدا شدن از یک والد را ایجاد کند: مثلا موقعیت مراقبت از یک کودک جدید، برادر یا خواهر جدید، انتقال به یک مکان جدید یا کشمکش و تنش در خانه.

ترس از جدایی چقدر طول میکشد؟

از کودکی به کودک دیگر متفاوت است و به کودک و عکس العمل های والدین وابسته است. در بعضی موارد به خلق و سرشت کودک بستگی دارد.

ترس از جدایی می تواند از شیرخوارگی مداوم باشد و تا سالهای دوران مدرسه طول بکشد.

 وقتی که ترس از جدایی با فعالیت های طبیعی یک کودک بالغ مداخله می کند می تواند علامتی از یک اختلال نگرانی عمیق تری باشد.

 در مواردی که در یک کودک بالغ دارای خلق گرفته و افسرده اتفاق می افتد می تواند نشانه ای از مشکل دیگری باشد.

به یاد داشته باشید که ترس از جدایی متفاوت از احساس طبیعی است که یک کودک بالغ به هنگامی که نمی خواهد والدینش او را ترک کنند- بروز می دهد.

در آن موارد دیسترس و پریشانی معمولا می تواند برطرف شود، اگر کودک به اندازه کافی از موضوع منحرف شود و آن احساسات دوباره ظاهر نمی شود تا والدین برگردند و کودک به یاد می آورد که والدین او را ترک کرده بودند.

کودک شما تاثیری که رفتارش روی شما دارد را درک می کند .اگر هر زمانی که کودکتان گریه می کند به اتاق بازگردید و بعد با او بیشتر بمانید یا برنامه تان را کاملا کنسل کنید٬ او به استفاده از این استراتژی ادامه خواهد داد، تا از جدایی اجتناب کنید.

 شما ممکن است چه احساسی داشته باشید؟

طی این مرحله ،احتمالا عواطف و هیجانات متفاوتی را تجربه می کنید.

ممکن است مایه خوشی شما باشد از اینکه کودک علاقه مند و شیفته شماست، همانطور که شما به او هستید. احتمالا در مورد اوقات فراغت خود در بیرون از منزل و ترک کردن بچه با یک مراقبت کننده یا رفتن به سر کار خود، احساس گناه می کنید و ممکن است احساس فشار  کنید به خاطر میزان توجهی که به نظر می رسد کودک از طرف شما لازم دارد. به یاد داشته باشید که نارضایتی و بی میلی کودک تان از جدا شدن از شما علامت خوبی است از اینکه تعلق سالم بین دو طرف شما تکامل یافته است.

سر انجام فرزند شما قادر خواهد بود که به یاد بیاورد شما پس از هر بار خروج دوباره به منزل بازمی گردید و این خاطرات برای اینکه وقتی شما در منزل نیستید به او آرامش دهد کافی است.

 همچنین بیرون رفتن از منزل به فرزندتان این شانس را می دهد که توانایی ها واستعدادهایش را توسعه دهد و کمی استقلال به دست آورد .

خداحافظی را آسانتر کنید.

چندین استراتژی برای اینکه این دوره مشکل را برای فرزندتان (و خودتان)آسان کنید، وجود دارد.

همه چیز در گرو  زمان بندی است.

  سعی کنید که مراقبت از منزل یا مراقبت از فرزندتان را بین سنین 8 ماه تا یک سال به عهده افراد ناشناس نگذارید، درست زمانی که نگرانی برای اولین بار خود را نمایان می سازد.

همچنین سعی کنید هنگامی که به نظر می رسد فرزندتان خسته ، گرسنه یا نا آرام است، او را تنها نگذارید. اگر این کار به هیچ وجه امکان پذیر نیست، طوری برنامه ریزی کنید که خروج از منزل پس از خواب و وعده های غذایی فرزندتان باشد.

تمرین کنید .

دور از هم بودن و معرفی کردن افراد و مکان های جدید را کم کم تمرین کنید. اگر برنامه ریزی می کنید که فرزندتان با یکی از خویشاوندان یا یک پرستار جدید تنها بگذارید، نخست آن فرد را به خانه دعوت کنید تا فرزندتان و پرستار جدید بتواند مدت زمانی را در کنار هم بگذرانند، در طول مدتی که شما در منزل حضور دارید.

 اگر فرزند شما قرار است یک روز را در یک مرکز مراقبت یا پیش دبستانی آغاز کند، ملاقات های کوتاهی قبل از اینکه برنامه ریزی به طور کامل شروع شود، با یکدیگر داشته باشید. تنها گذاشتن فرزندتان با یک مراقب یا پرستار را با دوره های زمانی کوتاه تمرین کنید. بنابراین فرزندتان می تواند به دور بودن از شما عادت کند.

آرام و استوار باشید.

 مراسم خداحافظی را تمرین کنید آرام باشید و به فرزندتان اعتماد به نفس را نشان دهید دوباره به او اطمینان دهید که بر خواهید گشت و مدت زمانی که دور از او هستید را با استفاده از مفاهیمی که او درک می کند به او توضیح  دهید (مثلا بعد از ناهار) چون فرزند شما هنوز نمی تواند زمان را بفهمد.

وقتی با او خداحافظی می کنید به او توجه کامل داشته باشید و وقتی می گوید دارید او را ترک می کنید به این معنی است که برگشتن همه چیز را فقط بدتر خواهد کرد.

با قول دادن کار را دنبال  کنید. مهم است که وقتی به فرزندتان قول بازگشت داده اید او  را از بازگشت تان مطمئن کنید. این امر باید جدی باشد و نباید هیچ استثنایی وجود داشته باشد. این تنها راهی است که فرزند شما می تواند اعتمادش را در طول مدت زمانی که شما در منزل نیستید افزایش دهد.

اگرچه ممکن است تنها گذاردن فرزندتان وقتی که بخاطر رفتن شما گریه می کند یا جیغ می کشد کار دشواری باشد اما این موضوع اهمیت دارد که به مراقب بچه اطمینان داشته باشید و مطمئن باشید که او می تواند از عهده این وضعیت بر بیاید. اگر شما و پرستار بچه زمانی را معین کنید که شما هر 15 یا 20 دقیقه پس از خروج از منزل با پرستار تماس بگیرید و از اوضاع فرزندتان باخبر شوید به شما کمک خواهد کرد. در آن زمان اکثر بچه های آرام شده اند و در حال بازی کردند با چیزهای دیگر هستند.

 به خودتان اجازه ندهید که زود تسلیم شوید و زودتر با منزل تماس بگیرید! اگر شما در حال پرستاری از فرزند کسی هستید و آن کودک تجربه اضطراب های فراوان را دارد سعی کنید که حواس او را با فعالیتهای دیگر یا اسباب بازی، بیرون رفتن یا با خواندن آواز، بازی، یا هر چیزی که موثر باشد پرت کنید.

 ممکن است مجبور باشید آنقدر حواس کودک را پرت کنید تا توجهش به چیز دیگری جلب شود. همچنین بهتر است به مادر یا پدر کودک اشاره ای نکنید ‘‘اما سوالات کودک راجع با والدینش با یک جواب ساده و مستقیم پاسخ دهید: بهتر است بگویید: "مامان و بابا به محض اینکه شام شان را تمام کنند به منزل بر می گردند. بیاید با اسباب بازی ها بازی کنیم."

 این وضعیت موقتی است. سعی کنید با این دید به حقیقت نگاه کنید که این مرحله نیز مانند مراحل دیگر خواهدگذشت. اگر فرزند شما هرگز توسط شخص دیگری به جز خودتان مراقبت نشده است پس طبیعتا خجالتی است یا استرس های دیگری در او وجود دارد مانند لکنت زبان یا شرایط جسمی که این در مقایسه با سایر کودکان ممکن است بدتر باشد سرانجام استرس در اکثر کودکان زودتر رشد می کند  در حال حاضر شما باید به داشته های خود اعتماد کنید  اگر فرزند شما از رفتن نزد پرستار خاصی امتناع می کند یا از رفتن به مراکز  نگهداری روزانه خو داری می کند یا سایر علایم هیجانات مانند خوابیدن یا کم اشتهایی را از خود بروز می دهد در این زمان بایستی مشکلی با شرایط نگهداری کودک وجود داشته باشد  اگر اضطراب شدید جدایی تا زمان پیش از دبستان،  مرحله ابتدایی یا بیشتر از آن ادامه یابد و در فعالیت های روزانه تاثیر منفی بگذارد بهتر است این موضوع را با پزشک فرزندتان در میان بگذارید احتمال دارد  علامتی باشد برای بیماری سخت و نادر که اختلال اضطراب جدایی نامیده می شود کودکانی که به این اختلال دچار می شوند همیشه می ترسند و این نگرانی در آنها وجود دارد که ممکن است گم شوند و از افراد خانواده شان دور بمانند و  زمانی که آنها از خانواده شان دور هستند اتفاق بدی برایشان رخ خواهد داد.

 اگر کودک شما علایمی نظیر علایم زیر را از خود نشان می دهد بهتر است با مراقب بهداشتی کودکتان صحبت کنید:1- علایم ترس ناگهانی (مانند تهوع و استفراغ یا کوتاهی های نفس) یا حمله های ناگهانی قبل از خروج والدین از منزل

2- کابوس های در رابطه با جدایی از والدین و تنها ماندن

3 - ترس از خوابیدن

4 - نگرانی زیاد و افراطی در مورد گمشدن یا رفتن به مکان های ناآشنا بدون حضور یکی از والدین

 در اکثر کودکان این اضطراب به جدایی از والدین بدون نیاز مراقبت پزشکی درمان می شود.

  آیا می دانید که:شما نباید سعی کنید که یواشکی از منزلتان خارج شوید وقتی که کودکتان به شما نگاه

نمی کند او را ترک کنید و بدین وسیله موجبات ایجاد اضطراب و جدایی را در او به وجود

آورید این فکر ممکن است وسوسه کننده باشد اما این کار باعث بروز عکس العمل هایی

 در رابطه با این نحوه جدایی از شما می شود. متخصصان متعتقدند که این تمرین حتی ایجاد اضطراب بیشتر می کند. در مقابل می توان یک خداحافظی کوتاه و دوست داشتنی با کودکتان داشته باشید حتی اگر او

گریه می کند یا جیغ می کشد گریه های کودک معمولا پس از چند دقیقه فروکش می کند

 با اجرا و تکرار یک الگوی خداحافظی محکم و کاملا مراقب و شاد و جامع  می توانید

 اعتماد را  در رابطه بین خود و کودکتان از نوع بنا کنید.