کیف پر از میخ

زمانی، پسربچه ای بود که رفتار بدی داشت . پدرش کیفی پر از میخ به او داد و گفت هرگاه رفتار بدی انجام داد، باید میخی را به دیوار فرو کند. روز اول پسر بچه 37 میخ وارد دیوار کرد. در طول هفته های بعد وقتی یاد گرفت بر رفتارش کنترل کند، تعداد میخ هایی که به دیوار می کوبید به تدریج کمتر شد. 

او فهمید که کنترل رفتار، از کوبیدن میخ به دیوار آسان تر است. سرانجام روزی رسید که پسر رفتارش را به کلی کنترل کرد. این موضوع را به پدرش گفت و پدر پیشنهاد کرد اکنون هر روزی که رفتار را کنترل می کند میخی را بیرون بکشد. روزها گذشت و پسرک سرانجام به پدرش گفت که تمام میخ ها را بیرون کشیده. پدر دست پسرش را گرفت و سمت دیوار برد. پدر گفت: تو خوب شده ای اما به این سوراخ های دیوار نگاه کن. دیوار شبیه اولش نیست. وقتی چیزی را با عصبانیت بیان می کنی، آنها سوراخی مثل این ایجاد می کنند. تو می توانی فردی را چاقو بزنی و آنرا دربیاوری. مهم نیست که چقدر از این کار اظهار تاسف کنی. آن جراحت همچنان باقی می ماند. ایجاد یک زخم بیانی(رفتار بد)، به بدی یک زخم و جراحت فیزیکی است