المپیک سال 1968 در شهر مکزیکوسیتی کشور مکزیک برگزار شد. نتایج به دست آمده و رکوردهای به جا مانده در این المپیک به حدی دور از انتظار بود که متخصصان تربیت بدنی به بررسی علل آن پرداختند و در نتیجه ثابت شد که ارتفاع محل برگزاری مسابقات از سطح دریا باعث شده است ورزشکارانی که در ارتفاع پایینتر تمرین کرده بودند نتوانستند در شرایط مسابقه (ارتفاع زیاد و کمبود اکسیژن) به رکوردهای قبلی خود دست یابند و برعکس ورزشکارانی که در ارتفاع بالا از سطح دریا (و کمبود اکسیژن) تمرین کرده بودند، در شرایط مسابقه به رکوردهای بهتری دست یافتند و در نهایت یکی از آموزههای مهم طب ورزشی به نام (تمرین در ارتفاع و مسابقه در سطح) شکل گرفت. به این صورت که با تمرین در ارتفاع، به دلیل کمبود اکسیژن و فشار هوا، سیستم تنفسی و اکسیژنرسانی به بافتها با شرایط مشکل تطبیق داده میشود. بنابراین در زمان مسابقه اگر در ارتفاع پایینتر و اکسیژن بیشتر رقابت کنیم، شرایط بسیار مناسبتری خواهیم داشت.
به نظر میرسد برگزاری آزمونهای رقابتی نیز از این منطق رقابتهای ورزشی پیروی میکند، به این صورت که هر چه قبل از آزمون اصلی شرایط تمرینی سختتر (و نه غیرطبیعی) داشته باشیم، احتمال موفقیت در آزمون اصلی بیشتر است. بنابراین داوطلبان عزیز به این نکته توجه داشته باشند که شرایط تمرین تا حدودی باید مشکلتر از شرایط آزمون باشد. چه در زمینهی محتوا و درجهی سختی سوالات، چه زمان و چه عوامل دیگر (فضای فیزیکی، نور و ...) به این ترتیب داوطلبانی که در آزمونها حداکثر سعی خود را میکنند و در حین انجام آزمون محدودیتهای زمانی را کاملا رعایت میکنند در زمان آزمون اصلی نتیجهی بهتری خواهند داشت.
بدیهی است موفقیت در یک آزمون به عوامل متعددی بستگی دارد که یکی از مهمترین آنها داشتن معلومات لازم است. اما دیگر عوامل از جمله تمرین مناسب و شرکت در آزمونها با شرایطی که پیشتر گفته شد، شانس موفقیت را به میزان زیادی افزایش میدهد.
اگرچه برگزاری آزمون رقابتی دورهی کارشناسی ارشد در حال حاضر مناسبترین روش ممکن برای گزینش دانشجوست، اما امیدواریم ضمن برگزاری هرچه مناسبتر آزمون ورودی کارشناسی ارشد، سیاستگذاران سازمان سنجش، روش های مکمل برای انتخاب دانشجویان علاقهمند به تحصیل در دورههای کارشناسی ارشد اتخاذ کنند و معیارهای علاقه و خلاقیت فردی و توانمندیهای کارآفرینانهی افراد، علاوه بر معلومات علمی آنها ملحوظ نظر قرار گیرد.